garip diyordum ya hani yıllar önce. tanımlayamadığım her şeyin adıydı.
yazlık sefası benzeri bir beyin mıncıklanmasındayım şimdi. burada, 3 gündür tanıdığım güleryüzlü insanlarlayım. son final öncesi son gecede. stresten çok baygınlık içeren, bitse de gitsek'in hat safhada yaşandığı bu anda ben avrupa'ya gitme hayalleri kuruyorum.

beni tanımayan hedef kitlesi mensuplarına açıklamak gerekirse: ben pek gidip görme hayalleri kurmam, kurmazdım. param yok, bıdım yok, kim bilir ne zaman olar ki?!, işe girdikten sonraki ilk yıllık iznimde falan? larla yaşadım yıllarca. kim sorsa en büyük hayalimdi, ama hiç hayalini kurmamıştım ki. iznim yoktu gerçekleşemeyecek bir şey istemeye. bırak avrupa'yı karadeniz turu olsa yeterdi. ya da çantamı sırtıma alıp 2-3 bilmediğim sokaklarda gezsem de olurdu. birkaç sevdicekle mesela.

kıssadan hisse:

artık hayal kuruyorum ben.
tüm yasaklarımı, sınırlarımı, tabularımı delme zamanındayım.
geçmişte beni beslemiş tüm acılar kabuk kabuk soyulurken
alttan çıkan yeni sezen'in heyecanındayım.

-yazılarıma düzen ve kimlik kazandırmak da artık kurduğum hayallerden biri. ağzımın kenarında büyüyen ve hep patlamaya mahkum sakız balonları gibi değil bu sefer. deyim yerindeyse, gerçek ve elle tutulur hayaller.

ps: biri bana şu adamdan alsın

--> http://www.todaysbigthing.com/2008/06/23

hem de ne biçim!

sanki ilk defa hayaller kuruyor gibiyim. ilk kez bu kadar hür, ilk kez bu kadar cesur.

hayatta hiç bu kadar ve üst üste korkmadığım için biliyorum. korktukça bitiriyor, bitirdikçe havalanıyorum.

sadece hislerde kalmayıp eylemlere dökülmesi için her şeyi yapmaya hazırım. artık gerçekten, hesapsız ve kitapsız hazırım. gelecek her neyse, ne zamansa, nasılsa. hepsine.

soyun-sana

kılıf kılıf üstüne giydirilmişken sıkı sıkı
bir baktım bilekleri sıkmış, iz bırakmış

nefes nefes içime çekerken hayatı
bir baktım burnum yüzümden kopmuş, düşmüş

parçalar birleşiyor şimdi
ben tümleşiyor şimdi

yıllardır beklenen, gerçekten isteniyor şimdi

şükürler olsun :)

gönderi yarat

ilk kez bu kadar yakınım sınırsızlığa
görmeye ve duymaya
ilk kez kapının eşiğinde parlıyor ışık
bir sonraki adımda içeride olacağım
biliyorum
o yeni dünyada
benken benimle
yalnız ama tam
birileriyle bir şeylere anlam kazanmadan
çıplak ve gerçek
ve farkında
kendinin, yüzünün, resminin, bütünün

ilk kez bürünmeden olacağım
ilk kez düşünmeden koşacağım
ilk kez gerçekten istediğim gibi, hatırladığım gibi olacağım

ilk kez beklemeyi bıraktım, var etmeye koşuyorum
şükürler olsun :)

ilk adımın ayakkabısı aldım bugün :) -sembolik bir başlangıç mı dediniz?